Harkail, çıktı
aşka
Döndü baştanbaşa
Üç bin sene uçtu
sekiz bin kanadıyla arşa
Yine ulaşamadı
bir türlü aşka
Hak, tuttu
kaldırdı bitkin olmak yok aşka
Kuvvet verirse
nefesiyle
Harkail, olur
başka
Menzil yenilenir
tekrar yola çıkmak aşka
Üç tekrar bir tek
nefes
Arşa doğru dokuz
bin sefer
Velâkin arşın
yalnız bir ayağına değinmek
Dolaşamaz tüm
âlemi zinhar acziyet
Arşı perdeler
bin perde nur, bin perde karanlık
Melekler
yanmasın deyi perdeler durur
Saf saf yetmiş
bin melek
Hakka değin tespihe
vurur
Sonra bir
titreme alır arşın melekleri
Başı inci,
bedeni altın, gözleri yakut yılan edince hakkı tespih
Eğer sarının
tespihine edilse taltif
Yeryüzü an’da
olur ters yüz
Arş melekleri
korkutur gökyüzününkileri
Göktekilerse
ürkütür cisimcileri
Korkmak şöyle dursun
onlar tespih de bir
Kimi rükûda kimi
secdede kimi kıyamda bir
Meleklerin de
peygamberi olur belki
Olmaz mı? takdir
bu neden olmasın
Surun hâkimi
İsrafil’in mührü
Yeri göğü neden
vurmasın
Cebrail an’da
gelir kanatlarıyla
Altı yüzden
saçaklarıyla
Mikail’in nuru
yetişir kardan adamlarıyla
Her tanesinde
rahmet getiren sularıyla
Nur tanelerini
getiren melek
İstirahata
çekilir kıyamete dek
Marifet İbrahim
Hakkı’ya selamet
Sanma ki
bizimkisi garabet
Azrail emrinde
bilinir gazap hep
Hâlbuki değildir
bundan ibaret
O’nun rahmet
tecellisi meleklerine de sirayet
Dört melek
peygamber tespihten azamet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder